Welke zelfstandig naamwoorden zijn er?
Zelfstandige naamwoorden zijn woorden die ‘een zelfstandigheid’ aanduiden: huis, boom, vrouw, hout, liefde en vakantie bijvoorbeeld. Vaak staat er de, het of een voor. Zelfstandige naamwoorden kunnen concrete zaken aanduiden, zoals mensen (man, Ineke), dieren (paard) en dingen (huis, hout).
Wat voor een woordsoort is een naam?
Namen zijn ook zelfstandig naamwoorden, aardrijkskundige namen, eigennamen maar dus ook namen van bijvoorbeeld bedrijven. Ook gevoelens en abstracte zaken zijn zelfstandig naamwoorden.
Is ik ook een zelfstandig naamwoord?
Zelfstandig naamwoorden zijn woorden waar je een lidwoord voor kunt zetten. Je gebruikt ze voor: dieren, mensen, dingen, aardrijkskundige namen (plaatsen, rivieren etc.) en voor (eigen)namen, ook al kun je daar soms geen lidwoord voor zetten.
Wat kunnen zelfstandige naamwoorden voorkomen?
Zelfstandige naamwoorden kunnen in verschillende zinsdelen voorkomen: 1 De vrouw slaapt. ( onderwerp) 2 Dat lijkt wel hout. (naamwoordelijk deel van het gezegde) 3 Ik spreek mijn buurvrouw dagelijks. ( lijdend voorwerp) 4 Ik geef de kat te eten. ( meewerkend voorwerp) 5 Op vrijdagavond danst hij altijd. ( bijwoordelijke bepaling)
Hoe kan ik zelfstandige naamwoorden aanduiden?
Van zelfstandige naamwoorden die personen aanduiden kan, door een s achter het woord te zetten ook een bezitsvorm worden gevormd: Jans fiets, mijn zusjes kamer, mama’s kantoor. Zelfstandige naamwoorden kunnen met elkaar gecombineerd worden in samenstellingen: kast + deur = kastdeur; kastdeur + sleutel = kastdeursleutel.
Wat is een zelfstandig naamwoord voor een kastdeur?
Zelfstandige naamwoorden kunnen met elkaar gecombineerd worden in samenstellingen: kast + deur = kastdeur; kastdeur + sleutel = kastdeursleutel. Een zelfstandig naamwoord kan ook gecombineerd worden met een bijvoeglijk naamwoord; zulke combinaties worden bijna altijd los geschreven: mooie liedjes, groene appel.