Inhoudsopgave
Wat is C difficile infectie?
Clostridium difficile is een bacterie die gifstoffen maakt. Deze gifstoffen infecteren de darmwand. Dat gaat vaak samen met koorts, buikpijn of buikkrampen. De bacterie Clostridium difficile is een veroorzaker van diarree en darminfecties, vooral in zorginstellingen.
Hoe loop je Clostridium difficile op?
Alleen toxinogene C. difficile-stammen geven darmwand ontsteking. Besmettingsweg: Feco-oraal, of indirect via handen en voorwerpen, meubilair. Besmettelijke periode: Zolang een patiënt diarree heeft.
Wat te doen bij Clostridium?
De behandeling bestaat uit een middel tegen parasieten (metronidazol). Dit moet je ongeveer gedurende 10 dagen innemen. Als je ernstig ziek bent, of als de behandeling binnen drie dagen niet aanslaat, word je in het ziekenhuis opgenomen om antibiotica en eventueel vocht via een infuus toegediend te krijgen.
Waar komt Clostridium voor?
Clostridium perfringens is een veelvoorkomende bacterie die leeft in een omgeving zonder zuurstof. De bacterie kan een voedselvergiftiging veroorzaken. Clostridium perfringens zit in de darmen en ontlasting van mensen en veel dieren, maar komen ook voor in aarde of water.
Hoe herken je een ziekenhuisbacterie?
De symptomen kunnen zijn: krentenbaard, furunkel en karbunkel, wondinfectie, mastitis puerperalis en andere abcessen of invasieve infecties. Bij dragerschap kan een MRSA positieve persoon geheel klachten vrij zijn.
Kan Clostridium vanzelf overgaan?
Meestal verdwijnt de infectie na een paar dagen vanzelf. Soms is een antibioticakuur nodig. Uw arts overlegt met de arts-microbioloog van het ziekenhuis of en welke antibiotica u krijgt. We kunnen de Clostridium difficile niet ‘doodmaken’.
Wat is CDAD?
De voornaamste klacht die ontstaat als Clostridium difficile zich gaat vermenigvuldigen in de darm is diarree. Dit wordt ook wel ‘Clostridium difficile associated diarrhoea’ (CDAD) genoemd. Daarbij kan misselijkheid, buikpijn, krampen en soms koorts voorkomen.
Hoe herken je Kinderzeer?
Krentenbaard begint vaak op een plaats waar de huid al beschadigd is (een schaafplekje, krabplekje of eczeem). Er ontstaan enkele wondjes, rode plekjes en soms blaasjes met gele pus. Deze ontstoken plekjes kunnen samenvloeien en zich uitbreiden. Een opengebarsten blaasje droogt in.