Inhoudsopgave
Hoe klonk Vlaams in de Middeleeuwen?
voor korte ei: de nette ABN-uitspraak van ei (zonder er ai van te maken) de Engelse ae-klank van bad, had, sad (een lange klank die tussen de è en de a zit) de Vlaams-Surinaamse w (met beide lippen, wij maken onze moderne w grotendeels met onze tanden tegen onze lip)
Hoe is taal ontstaan volgens de middeleeuwse christelijke Europeanen?
De handel tussen de steden en gewesten nam toe en daarmee natuurlijk ook het contact tussen de bewoners van verschillende streken. Daardoor groeide de behoefte aan een algemene taal. In het begin was het dialect met het hoogste prestige het Vlaams, dan het Brabants, later het Hollands.
Hoe zag Nederland er in de Middeleeuwen uit?
In de Vroege Middeleeuwen bestonden de Nederlanden uit een Noordelijk deel en een Zuidelijk deel. Het Noordelijk deel komt grofweg overeen met het huidige Nederland, met gebiedsdelen als Holland, Utrecht en Gelre. Het Zuidelijk deel komt in grote lijnen overeen met het huidige België, aangevuld met Brabant.
Hoe klonk het Oudnederlands?
Zo klonk het Nederlands van duizend jaar geleden. Archeologie Rotterdam maakte een video met een rondleiding op een Rotterdamse terp in het Oudnederlands uit het jaar 1020. Als je goed luistert kun je heel wat woorden herkennen die we nu nog steeds gebruiken. De rondleiding begint na ongeveer 1 minuut.
Hoe klonk middeleeuwse muziek?
Zoals beschreven in deelvraag twee heeft de meerstemmigheid een grote invloed gehad op de manier waarop de middeleeuwse muziek klonk. Meer stemmen betekend meer melodieën, en meer melodieën betekend meer variatie. Zie voor meer details ook deelvraag twee.
Hoe werd het bestuur in een middeleeuwse stad geregeld?
Een stad kreeg een eigen bestuur. Steden krijgen hun eigen recht. Dat eigen recht wordt stadsrecht genoemd. Stadsrecht werd gegeven door diverse geestelijken en wereldlijke heren (edelen heren, als een hertog en graaf).
Hoe werden de Nederlanden in de 15e eeuw bestuurd?
In de 15e eeuw was het echter gebruikelijker om de ‘Nederlandse’ gewesten die, vanuit Brussel, werden bestuurd door de hertog van Bourgondië, aan te duiden met les pays de par-deçà: ‘de landen vlakbij’. Het eigenlijke Bourgondië werd aangeduid met les pays de par-delà: ‘de landen daarginds’.