Inhoudsopgave
Wat had je nodig om aan eten te kunnen komen in de Tweede Wereldoorlog?
Om voorlichting te centraliseren werd in februari 1941 het “Voorlichtingsbureau van den Voedingsraad” opgericht. Directe aanleiding waren tekorten in verse groenten en fruit, en daaruit voortvloeiende geruchten dat er vitamine C-gebrek zou ontstaan.
Hoe kregen onderduikers eten?
Het voedsel werd gebracht door mensen die de onderduikers hielpen. Ze riskeerden daarmee hun leven. Toen het voedsel schaars werd had je voedselbonnen nodig om voedsel te kunnen krijgen, die werden opgespaard of werden gestolen door mensen van het verzet. Lang niet alle onderduikers hadden zulke voorzieningen.
Waarom distributiebonnen?
Distributiebonnen worden gebruikt indien maatregelen voor een eerlijke verdeling van goederen over de bevolking door middel van rantsoenering noodzakelijk zijn. Om de rantsoenering effectief te maken is daarom een controlemiddel nodig: de distributiebon.
Wat is een Distributiekaart?
Rijks-distributiekaart Deze kaart met zesentwintig bonnen was een tijdelijke voorziening en voorzorgsmaatregel.
Waarom gingen de mensen uit West Nederland liever niet naar het zuiden om daar eten te halen?
Het gebrek aan eten, brandstof en kleding was enorm in de steden van West-Nederland. Niet omdat er geen voedsel was, maar omdat de steden afgesneden raakten van brandstof en vervoersmiddelen om dat voedsel uit de landbouwgebieden in het oosten en noorden te halen.
Hoe moesten Nederlanders in tijden van de oorlog aan hun eten komen?
De Eerste Distributiestamkaart werd vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Nederland ingevoerd. De kaart uitwisselen met anderen (familieleden en anderen) was verboden. De Tweede Distributiestamkaart werd door de Duitse bezetter ingevoerd om de duizenden onderduikers van voedsel af te snijden.
Hoe eten ze vroeger?
Onze prehistorische voorouders aten vroeger veel groenten en fruit, noten en zaden en vlees en vis. Dit ‘oervoer’ was rijk aan eiwitten en vezels en bevatte amper koolhydraten en verzadigde vetten. Het voedsel was puur en onbewerkt en volgens wetenschappers aten onze voorouders erg gezond.
Wat deden onderduikers?
Zich verbergen voor de nazi’s. Het verbergen van personen op een adres waar zij niet geregistreerd stonden. In sommige gevallen werden geheime ruimtes gecreëerd waar de onderduikers zich moesten schuilhouden. In andere gevallen (vooral bij kinderen) namen zij deel aan het ‘pleeggezin’.
Hoe kwam je aan voedselbonnen?
Om aan distributiebonnen te komen moest men in het bezit zijn van een zogenoemde door de overheid verstrekte distributiestamkaart. Wanneer men de bonnen had verkregen, kon men op in de kranten aangekondigde tijden de winkel bezoeken om gerantsoeneerde producten te kopen.