Hoe hoog mag je Ferritine gehalte zijn?

Hoe hoog mag je Ferritine gehalte zijn?

Het ferritinegehalte van een gezonde volwassen man ligt tussen de 25 en 250 microgram per liter. Bij een volwassen vrouw ligt het met 20 tot 100 microgram per liter lager. Dit komt onder andere door menstruatie, zwangerschap, borstvoeding en hormonen. De ondergrens om bloed te mogen doneren, is 30 microgram per liter.

Wat te doen bij teveel Ferritine?

Bij de erfelijke vorm is aderlating in principe de veiligste en meest doeltreffende behandelingsvorm. Hierbij wordt 1 maal per week 500 ml bloed afgenomen tot het gehalte aan ferritine lager is dan 50 microgram per liter bloed.

Wat zijn de klachten bij ijzerstapeling?

Bij hemochromatose slaat het lichaam te veel ijzer op in de lever, het hart of de alvleesklier….De eerste klachten die kunnen voorkomen zijn:

• gewrichtspijn,
• vermoeidheid,
• gebrek aan energie,
• buikpijn,
• verlies van libido,
• hartproblemen.

Wat is normale Ferritine waarde?

Referentiewaarden

MCV	Volwassenen	80 – 100 fl (femtoliter = 10-15l)
Ferritine	Mannen	25 – 250 µg/l
Premenopauzale vrouwen	20 – 150 µg/l
Postmenopauzale vrouwen	20 – 250 µg/l
Mannen en vrouwen > 65 jaar	45 – 250 µg/l

Wat zijn de symptomen van teveel ijzer in het bloed?

De meest voorkomende klachten bij hemochromatose zijn:

• Extreme en langdurige vermoeidheid.
• Gewrichtsklachten.
• Buikpijn in de bovenbuik.
• Een vergrote lever en afwijkende leverfuncties. Op den duur kan verschrompeling van de levercellen ontstaan.

Wat met teveel ijzer in bloed?

IJzerstapelziekte of hemochromatose is een ziekte waarbij ijzer wordt opgeslagen in vooral de lever, het hart en/of de alvleesklier. Te veel ijzer in de lever kan leiden tot een vergrote lever, leverfalen, leverkanker of levercirrose (=vorming van littekenweefsel in de lever).

Is ijzerstapeling gevaarlijk?

Bij ijzerstapeling (hemochromatose) is de concentratie ijzer in het lichaam te hoog. Dit kan erg schadelijk zijn voor de organen, met name voor het hart, de lever, huid en gewrichten.

Wat zijn de gevolgen van teveel ijzer in het bloed?

Te veel ijzer in de lever kan leiden tot een vergrote lever, leverfalen, leverkanker of levercirrose (=vorming van littekenweefsel in de lever). Te veel ijzer in het hart kan leiden tot een onregelmatige hartslag en hartfalen. Te veel ijzer in de alvleesklier kan leiden tot diabetes.

Welke waarde ijzertekort?

Met bloedonderzoek kan het Hb gemeten worden: Mannen hebben bloedarmoede als het Hb lager is dan 8,5 mmol/l. Vrouwen hebben bloedarmoede als het Hb lager is dan 7,5 mmol/l.

Wat niet eten bij teveel ijzer?

De volgende producten bevatten veel ijzer en kunt u daarom het beste vermijden:

• Koffie.
• Chocolade.
• Zwarte olijven.
• Vlees en vleeswaren. Orgaanvlees, zoals lever en nier, bevat meer ijzer dan andere vleessoorten.
• Volkorenproducten.
• IJzerrijke groenten.
• Peulvruchten.
• Vers fruit.

Wat is de waarde van ferritine?

Daarmee ondersteunt ferritine het zuurstoftransport in het lichaam door hemoglobine (Hb). Normaal waarde ferritine Het ferritinegehalte van een gezonde volwassen man ligt tussen de 20 en 250 microgram per liter, voor een volwassen vrouw ligt het tussen de 20 en 100 microgram per liter.

Wat is het normale ferritinegehalte van een volwassen man?

Normaal waarde ferritine Het ferritinegehalte van een gezonde volwassen man ligt tussen de 20 en 250 microgram per liter, voor een volwassen vrouw ligt het tussen de 20 en 100 microgram per liter. De ondergrens om bloed te mogen doneren, ligt bij 15 microgram per liter.

Hoe is het meten van ferritine per laboratorium?

Belangrijk: Omdat de gebruikte methode voor het meten van ferritine per laboratorium kan verschillen, is hiervoor geen referentiewaarde te geven. Om toch een idee te geven: Men vindt de ferritine over het algemeen normaal tussen de 20 en 250 microgram/L bij mannen en tussen 20 en 100 bij vrouwen.

Wanneer is ferritine verhoogd?

Wanneer het ferritine gedurende langere periode verhoogd is, heeft dit tot gevolg dat ijzer zich in het weefsel opstapelt. Deze opstapeling vindt met name in de lever, huid, pancreas, hart, gewrichten en geslachtsorganen plaats. Dit kan op termijn aanleiding geven tot een vergrote lever en milt,