Inhoudsopgave
Is Kahler een bloedziekte?
Een multipel myeloom (de ziekte van Kahler) is een kwaadaardige aandoening die begint in plasmacellen in het beenmerg. Het komt vooral voor bij mensen boven de vijftig jaar, maar kan ook op jongere leeftijd voorkomen. Hier vertellen wij u meer over deze vorm van kanker en de eventuele behandeling daarvan.
Wat is het verschil tussen leukemie en ziekte van Kahler?
Chronische myeloïde leukemie is een vorm van beenmergkanker, net zoals de vormen acute myeloïde leukemie, acute lymfatische leukemie, chronische lymfatische leukemie, multipel myeloom (ziekte van Kahler) en myelodysplasie, een zeldzame vorm.
Is Kahler een immuunziekte?
Multipel myeloom (MM) is een vorm van kanker in het beenmerg. Het wordt ook wel de ziekte van Kahler genoemd. De oorzaak van deze kwaadaardige beenmergziekte is een woekering van plasmacellen. Plasmacellen zijn witte bloedcellen die antistoffen aanmaken (ook wel afweereiwitten of immuunglobulinen genoemd).
Hoe herken je de ziekte van Kahler?
Klachten kunnen zijn: Vaak last hebben van infecties: door een tekort aan gezonde witte bloedcellen en antistoffen. Bloedarmoede met vermoeidheid, bleekheid of kortademigheid: door tekort aan rode bloedcellen. Spontane bloedingen in neus en tandvlees en onverklaarbare blauwe plekken: door een tekort aan bloedplaatjes.
Wat is goedaardige leukemie?
Leukemie is kanker van uw witte bloedcellen. Deze bloedcellen zijn nodig voor de afweer tegen indringers in uw lichaam, zoals bacteriën en virussen. Bij leukemie rijpen uw witte bloedcellen niet goed uit tot volwassen cellen, waardoor een tekort ontstaat.
Kan Kahler uitzaaien?
Maar het kan zich verspreiden door het hele lichaam. Want overal in het skelet zit beenmerg. Alle delen van het skelet kunnen zijn aangedaan, behalve de voeten en de handen. In zeldzame gevallen kunnen de plasmacellen zich ook verspreiden buiten het beenmerg en het bot, naar andere organen.
Is Kahler ongeneeslijk?
“Het is een ongeneeslijke ziekte. Door de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen is het tegenwoordig wel zo dat patiënten nog lang kunnen overleven. Gemiddeld zo’n 5 tot 7 jaar, met uitschieters ver naar boven. Er zijn patiënten die hier al 20 jaar op controle zijn.