Inhoudsopgave
Waarom een neusmaagsonde?
Een neusmaagsonde wordt geplaatst wanneer de patiënt niet of niet voldoende kan of wil eten via de mond.
Welke sonde gebruik je bij Maaghevelen?
PEG-sonde: in de maag (operatief) Maagsonde: sonde in de maag, ingebracht via de neus. Sonde voor maagspoelen: charrière van 28 tot max 36, gebruikt bij maagspoelen in geval van medicijnintoxicatie (vooral gebruikt op SEH). Sonde voor maaghevelen: meestal gebruikt na operaties en bij sommige maagonderzoeken.
Hoe breng je een maagsonde in?
– Breng de sonde over de neusbodem in tot de keelholte wordt bereikt. Laat de zorgvrager nu slikken, eventueel met water indien toegestaan (zo nodig met een rietje), en breng de sonde verder in tot de vastgestelde lengte is bereikt. Als de zorgvrager niet kan slikken, laat dan het hoofd naar voren buigen.
Waarom krijgt iemand een PEG-sonde?
Waarom een PEG-sonde? Het is belangrijk dat uw lichaam genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt zodat uw conditie goed blijft. Als het niet lukt om via de mond uw voeding binnen te krijgen, is de PEG-sonde een goed hulpmiddel. Via de PEG-sonde wordt voeding direct in de maag gebracht.
Wat is een indicatie voor een Maaghevel sonde?
Een maaghevel wordt geplaatst als u misselijk bent, braakt of als u een gastroparese of een ileus heeft. Een ileus is een plotselinge verstoring in de passage van voedsel door de darm. Een ileus betekent dat de darm het eten niet verder transporteert. Een ileus kan zowel in de dunne als in de dikke darm optreden.
Hoe breng je een neussonde in?
– Bevochtig de sonde met kraanwater om het inbrengen te vergemakkelijken. – Zorg dat de zorgvrager het hoofd iets naar achteren buigt (zo wordt de sonde over de neusbodem ingebracht). Breng de sonde gedeeltelijk in tot de sonde de keelholte heeft bereikt.
Waarmee moet je rekening houden als een zorgvrager dikkere sondevoeding krijgt?
Zorgvuldige patiëntenselectie, een juiste keuze uit de verschillende ter beschikking staande voedingssondes en een zorgvuldige controle van de toegepaste voedingstherapie zijn dan ook noodzakelijk. Patiënten die zelf onvoldoende voedsel tot zich kunnen nemen, kan men extra voeding geven.